Ordynariusz tarnowski, Grzegorz Tomasz Ziegler błogosławionym?

Dzięki staraniom biskupa Grzegorza Tomasza Zieglera, Tarnów ponownie stał się stolicą diecezji. Nieznajomość języka polskiego sprawiła, że z ulgą „przesiadł się” na katedrę w austriackim Linzu.

To był bardzo krótki pontyfikat biskupi w dziejach naszej diecezji. Podzielony na trzy etapy - tyniecki, bocheński i tarnowski. Choć trwał ledwie pięć lat na początku XIX wieku, to w opinii historyków, efekty były widoczne jeszcze długo. Jego bohaterem jest trzeci w dziejach ordynariusz tarnowski, Grzegorz Tomasz Ziegler.

Pochodził ze Szwabii. Po ukończeniu gimnazjum zdecydował się na przywdzianie habitu benedyktyńskiego. Po święceniach nie posmakował jednak pracy duszpasterskiej. Przełożeni nakazali mu, by poświęcił się nauce i wychowywaniu kleryków.

W 1807 roku trafia z Niemiec do podkrakowskiego Tyńca. Z czasem zostaje dziekanem teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim.

- Był wszechstronnym naukowcem i miał niezwykle szerokie horyzonty. Z jego podręczników uczono dogmatyki w całej CK Monarchii. Wykładał też historię Kościoła. Niepotrzebnie natomiast wikłał się w politykę i chęć germanizacji na uniwersytecie, co przypłacił utratą katedry w 1809 roku - recenzuje sylwetkę przyszłego biskupa tarnowskiego ks. prof Janusz Królikowski.